Nadchodzi gorący czas wakacji Oddział nasz, mimo okresu urlopowego funkcjonuje normalnie - a pracuje głównie nad zmianami Statutu - która ostatecznie wersja winna być przyjęta na posiedzeniu ZG PZITB we wrześniu. Termin nadzwyczajnego Zjazdu został wyznaczony na październik 2006 r.
Myślę, że mimo wzmożonej pracy na budowach oraz pracowni projektowych wywołany dużymi inwestycjami na terenie Dolnego Śląska pozwoli również na zastanowienie się nad propozycjami zmian Statutu. Jest to istotne z uwagi na zmieniającą się rzeczywistość, potrzebę wypracowania nowoczesnego Statutu uwzględniającą zmieniające się otoczenie oraz nowe wezwania dla naszego Stowarzyszenia. Ponad 70 letnia historia PZITB nakłada na nas obowiązek utrzymania Stowarzyszenia, otwarcie na młodzież i wyznaczeniu nowych perspektywicznych celów PZITB. Zapraszam do korzystania z naszej strony internetowej i wnoszenia propozycji i uwag do przygotowywanych zmian statutowych. Niech lekturą na urlopowe dni będzie nie tylko prasa, ale również przyszłość PZITB.

Tym wszystkim, którym uda się wypoczywać w wakacyjne miesiące pogody i wypoczynku - a pracującym w upalne dni sił i sukcesów w realizacji kolejnych zadań zawodowych.

Przewodniczący Oddziału
Tadeusz Nawracaj

I. Wrocławski Oddział PZITB

Co było ..............

W Zarządzie Oddziału

1. W dniu 3.04.2006 r. odbyło się posiedzenie Zarządu Oddziału, na którym Zarząd:

• przyjął rozliczenie Budżetu za 2005 rok z wynikiem 143.267,38 przy kosztach 606.427,50 zł i wpływach 749.694,88 zł.
•   zatwierdził Uchwały podjęte przez Prezydium Nr 1-10/P/2006, które dotyczyły:
  • przyznania środków finansowych na działalność statutową Kół,
  • zawarcia Umowy z Instytutem Zarządzania Samorządności w celu przygotowania wniosku o środki UE na szkolenia,
  • przyjęcia do Stowarzyszenia nowych członków: :Łukasza Andrzejewskiego, Pawła Baryckiego, Adama Dutkiewicza, Elżbietę Lidię Szydłowską, Krystynę Gągałę, Andrzeja Gągałę, Krzysztofa Żygadło,
  • pozytywnego zaopiniowania wniosków o nadanie Honorowych Odznak PZITB Złotych i Srebrnych dla członków naszego Oddziału,
• powołał Komisję Kwalifikacji Zawodowych Oddziału Wrocławskiego PZITB,
• powołał Sąd Konkursowy "Budowa Roku-2005" pod przewodnictwem Kol. prof. Cezarego Madryasa,
• dyskutował nad propozycją zmian i nowych założeń do Statutu przesłanego przez Przewodniczącego Zarządu Głównego Wiktora Piwkowskiego. Kolega Tadeusz Nawracaj podsumowując dyskusję stwierdził, że:
  • jesteśmy zgodni, że tezy rzucone przez Kolegę W.Piwkowskiego Przewodniczącego PZITB nam nie odpowiadają poza tą jedną, że ZG nie powinien prowadzić działalności gospod.,
  • zaproponował powołanie Zespołu, który zajmował by się proponowanymi zmianami do statutu - pierwszą jego czynnością byłoby ustosunkowanie się do
    przedstawionego materiału, te propozycje będą napływały - Zespół będzie pracował na bieżąco nad tymi zmianami statutowymi, ponieważ sprawa ma być załatwiana
    szybko. ZG wyznaczył na październik Nadzwyczajny Zjazd, który będzie poświęcony tylko statutowi.
  Został powołany Zespół w składzie: Kol.Kol. Alicja Dudzik, Bronisław Wosiek, Tadeusz Nawracaj, Włodzimierz Patrak, Andrzej Moczko.
• przyjął do Stowarzyszenia nowych członków: Wiesława Czermaka, Tomasza Nabiałczyka, Adama Nahajowskiego, Roberta Kowalskiego.
• Przewodniczący Rady Nadzorczej WBI Kol. Jerzy Gałązka omówił działalność Spółki WBI w roku 2005 informując, że Spółka zamknie rok zyskiem 60 tysięcy złotych.
• Kolega Bronisław Wosiek poinformował o pracach w opracowywaniu nowych regulaminów nadawania rzeczoznawstwa przez Izbę Inżynierów Budownictwa - czy rzeczoznawcami są ci co mają uprawnienia, czy nie mają uprawnień. Regulamin dotyczący rzeczoznawców posiadających uprawnienia został zatwierdzony i formalnie funkcjonuje. Drugi regulamin dotyczący rzeczoznawców bez uprawnień będzie jeszcze rozpatrywany. Powiedział, że w Regulaminie rzeczoznawców z uprawnieniami jest zapis: "uznaje się dorobek rzeczoznawców stowarzyszeniowych to nie musi przeprowadzić dowodu 10 letniego dorobku" - posiadanie rzeczoznawstwa stowarzyszeniowego uznaje się jako dorobek. Inny zapis: dla tych którzy nie są rzeczoznawcami "uznając dorobek uznaje się opinię Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. Rzeczoznawcy nie posiadający uprawnień budowlanych - w regulaminie jest taki zapis - że, te osoby muszą przedstawić opinię Stowarzyszenia, do którego powinny należeć branżowo.

2. Na kolejnym posiedzeniu Zarządu Oddziału w dniu 12.06.2006 r. Przewodniczący złożył serdeczne życzenia najstarszemu członkowi naszego Oddziału Kol. Jerzemu Leo Jankiewiczowi z okazji ukończenia 92 urodzin. wspominając także Kol. prof. Jana Suwalskiego, który ukończył 90 lat. Uroczystości jubileuszowe obchodzone były na Politechnice Wrocławskiej.
Kol. Tadeusz Nawracaj poinformował również, że sprawa Biegłego Rewidenta pana Franciszka Bagłaja znalazła swój koniec w Sądzie Apelacyjnym, który utrzymał wyrok dwóch instancji Krajowej Izby Biegłych Rewidentów. Potwierdza to jednoznacznie brak rzetelności i staranności w wykonaniu ekspertyzy. Wina obwinionego w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości a orzeczona kara jest adekwatna do popełnionych przewinień dyscyplinarnych.
Posiedzenie poświęcone było:

• omówieniu spraw związanych z badaniem przez biegłego rewidenta (na wniosek OKR) bilansu za 2005 rok,
• pozytywnej opinia Biegłego Rewidenta jak również Komisji Rewizyjnej Oddziału , która była podstawą do przyjęcia przez Zarząd Oddziału bilansu za rok 2005.
• sprawom organizacyjnym tj. likwidacji Koła Nr Miejskiego Biura Projektów "Pod Koroną", którego członkowie przeszli do Koła Nr 2 Projektantów i Koła Nr 13 Seniorów.
• przyjęciu nowych członków: Krzysztofa Pośpiecha i Tadeusza Bareckiego.
• przyznaniu środków finansowych na działalność statutową Kół oraz nagród pieniężnych
• dla Sądu Konkursowego "Dolnośląska Budowa Roku 2003-2004".
przedstawieniu przez Zespół ds. przygotowania nowego Statutu uwag i propozycji do przesłanego przez Zarząd Główny w dniu 5 czerwca br. projektu Statutu jn:

UWAGI Oddziału Wrocławskiego PZITB do przedstawionego projektu Statutu z dnia 05.06.2006 r.

§ 13. proponujemy zmianę polegającą na przyjmowaniu na członka zwyczajnego bez obowiązku stażu kandydackiego. Członkiem kandydatem może zostać student trzeciego roku wyższej uczelni technicznej - wydziałów budowlanych.
- członkiem kandydatem - przestaje się być z chwilą skreślenia z listy studentów oraz z chwilą nabycia praw członka zwyczajnego.
w § 17, 16 pkt. 2a wymienia się świadczenia PZITB. Należałoby to zdefiniować lub zrezygnować z określenia "Świadczenia PZITB"
dotyczy to również § 19.
§ 21. uzupełnić o zapis - lub skreślenie z listy studentów (dot. członka kandydata).
§ 24. proponujemy rozważenie aby w sprawach członkowskich od decyzji Zarządu Oddziału odwoływać się do Zarządu Głównego a od decyzji Zarządu Głównego do Głównego Sądu Koleżeńskiego .
§ 36. pkt. d. - jest wybór, winno być i odwołanie.
Proponujemy nowy zapis § 37 pkt. 2.
Zarząd Główny składa się z 16 Przewodniczących Oddziałów Wojewódzkich oraz z imiennie wybranych w głosowaniu tajnym przez Krajowy Zjazd Delegatów Przewodniczącego PZITB oraz Sekretarza, Skarbnika i 2 imiennie wybranych Członków ZG PZITB. Zarząd Główny liczyłby 21 członków.
UWAGA:
Zmiana ta proponuje aby struktury organizacyjne PZITB doprowadzić do 16 Oddziałów Wojewódzkich zgodnych z podziałem administracyjnym kraju.
Ponadto ustanowić Oddziały Powiatowe, które organizacyjnie przyporządkowane zostałyby Oddziałom Wojewódzkim.
Wybór Sekretarza i Skarbnika na Krajowym Zjeździe podnosi ich rangę. Prezydium mogłoby być formowane z członków ZG PZITB.

Uważamy, że w każdej sytuacji Przewodniczący Oddziałów winni wchodzić w skład Zarządu Głównego.
Wyboru ich dokonali delegaci Oddziałów i dali im mandat do reprezentowania środowiska.
§ 37. pkt. 10.
Uważamy, że zapis ten jest niepotrzebny:
- ogranicza prawa naszych członków,
- wnioskujemy o skreślenie.
§ 39. wnioskujemy skreślić opinię Głównej Komisji Rewizyjnej - gdyż dotyczy to rezygnacji lub niemożności pełnienia funkcji.
§ 41. pkt. 1 i 1a - uzupełnić Krajowego Zjazdu Delegatów PZITB.
§ 41. pkt. 1p. - proponujemy rozważyć czy drugą instancją nie powinien być Sąd Koleżeński.
§ 50 pkt. 3. - proponujemy określić sankcje bo sama uchwała Komisji Rewizyjnej nie załatwi sprawy.
§ 51 - 54 - o ile przyjęty zostanie zapis o 16 Oddziałach Wojewódzkich (Regionalnych), to należy zmienić te § dostosowując je do układu Wojewódzkiego.
inż. Przewodniczący Oddziałów Powiatowych wchodzą w Skład Zarządu Oddziału Wojewódzkiego, lub Zarząd Wojewódzki wybierany jest przez delegatów Walnego Zgromadzenia.
§ 57. proponujemy zmianę na nie więcej niż 11 członków.
§ 59. Przewodniczącego Oddziału, Sekretarza i Skarbnika wybiera Walne Zgromadzenie Oddziału a Zarząd ze swego grona wybiera Członków Prezydium.
Przedstawione powyżej poprawki przedyskutowano na Spotkaniu Środowiskowym , w Zespole do spraw nowego Statutu oraz Zarządu Oddziału, który je w pełni zaakceptował.
Zwracamy uwagę, że istotną zmianą jest propozycja dostosowania nowych Oddziałów do podziału administracyjnego kraju oraz uważamy, że w skład Zarządu Głównego wchodzą Przewodniczący Oddziału.
> Zarząd Oddziału przez aklamację poparł ww. propozycje.

3. Głosy w dyskusji:

Stanowisko
Koła Seniorów Oddziału Wrocławskiego PZITB do treści "Założeń programu działalności PZITB na lata 2005-2009.

Według naszej oceny propozycje autorskie Przewodniczącego PZITB Kol. Wiktora Piwkowskiego są nowatorskie, a nawet w części kontrowersyjne oparte naszym zdaniem na pobieżnej ocenie istniejącego stanu związku, bez odniesienia do wartości historycznych stanowiących dobro naszego stowarzyszenia, zaś określone cele niespójne, a sposoby ich osiągania w części bardzo dyskusyjne.
Polscy inżynierowie zakładający nasze stowarzyszenie mieli na celu integrację środowiska inżynierskiego, krzewienie postępu technicznego i działalność społeczną w myśl hasła "Być narodowi użytecznym".
Ważnym celem było również organizowanie życia i działania Związku tak, aby członkowie odczuwali satysfakcje z przynależności do naszego stowarzyszenia.
Powyższe wcale nie straciło na aktualności i powinno stanowić podstawę do rozważań programowych kierunków działań i organizacji PZITB.
Ustosunkowując się do treści wyższej wymienionych założeń programowych uważamy, że:
1 . Pogląd, że głównym partnerem PZITB jest PIIB jest słuszny. Należy jednak w tym partnerstwie ustalić takie zasady aby troska o kompetencje i wiedzę zawodową inżynierów była wynikiem współdziałania a nie współzawodniczenia.
PZITB dysponuje znakomitą kadrą doświadczonych inżynierów i działaczy i jest w stanie całościowo objąć problematykę programowania, szkolenia i przygotowania nowych kadr do uzyskania uprawnień budowlanych.
Różnorodne szczegółowe specjalizacje techniczne rzeczoznawców budowlanych PZITB dysponują nieporównanie bardziej wnikliwą wiedzą techniczną niż określają to wymogi artykułu 15 Prawa budowlanego.
Przepisy ustawowe powołujące samorządy zawodowe inżynierów budownictwa, oraz odpowiednie nowelizacje Prawa budowlanego usunęły wszelkie zapisy, przypisujące zadania i uczestnictwa PZITB zarówno w procesie nadawania uprawnień budowlanych jak i rzeczoznawstwa.
W ten sposób stowarzyszenie stało się jakby zbędnym dla inżynierów i inwestorów interesujących się wyłącznie sferą zarobkową.
Ponadto inżynier budowlany posiadający dotychczas swobodne prawo wykonywania zawodu w ramach posiadanych uprawnień zawodowych został go pozbawiony w zakresie pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie.
W przedstawionej sytuacji PZITB przestał być stowarzyszeniem potrzebnym do rozwoju i solidarności zawodowej i tak jest postrzegany, szczególnie przez młodą kadrę techniczną. Najsmutniejsze jest to, że na to pozwoliliśmy, a nawet wręcz sami doprowadziliśmy do tego, my członkowie PZITB.
Dlatego należy wzmocnić prawnie kompetencje i rolę PZITB w obszarze decyzyjnym zatwierdzania programów szkoleń, organizacji szkoleń i egzaminów, oraz trybu nadawania uprawnień do wykorzystania funkcji technicznych w budownictwie.
W tym zakresie rola naszych kolegów zrzeszonych w PZITB jest znacząca, a nawet decydująca.
2. Niezwykle istotną rolę PZITB może i powinno odegrać w procesie nowelizacji przepisów zawartych w Prawie budowlanym. Prawo budowlane powinno być prawną ramą przepisów bez .ustaleń szczegółowych, które mogą i powinny znaleźć się w aktach niższej rangi (rozporządzenia normy) co czyniłoby go bardziej stabilnym odpornym na ciągłe nie zawsze w pełni uzasadnione zmiany powodujące jego destrukcję, zmniejszające czytelność przez inżynierów budowlanych, ale za to dające intratne zajęcie prawnikom.
Stowarzyszenie nasze winno zatrzymać permanentne zmiany treści ustawy "Prawo budowlane". Ciągłe zmiany nie służą stabilności ładu budowlanego.
Prawo budowlane powinno przestać być "polem bitewnym" różnych grup, które proponują zmiany nie tylko nie porządkujące przepisy prawa budowlanego, ale nawet "legalizują
bezprawie" (Wł.Korzeniowski Przegląd Budowlany Nr 3/2006).
Uważamy, że jedynie lobby grup B-8 niezależne od koniunktury gospodarczej i politycznej może spowodować reformę przepisów wprowadzających wymagany i trwały ład w procesach programowania, planowania, projektowania, wykonawstwa użytkowania i rozbiórki obiektów budowlanych.
3. Organizacja Stowarzyszenia, oraz kompetencje organów statutowych winny być dostosowane do aktualnego stanu ilościowego Związku i zapewnić sprawne działanie wszystkich ogniw organizacji.
Propozycja "założeń dotycząca roli oddziałów jako "producentów" środków finansowych z obowiązkiem przekazywania ich do budżetu Zarządu Głównego jest niedorzeczna, a proponowane skutki dyscyplinarne wręcz absurdalne i niepoważne.
Oddziały winny mieć swobodę w realizacji swoich programów działania.
4. Propozycja dotycząca celowości powoływania komisji i komitetów bez uprzednio
opracowanego programu działania jest co najmniej dyskusyjna, zaś pominięcie w propozycji "docelowa funkcjonujących" komisji. Głównej Komisji Seniorów jest wyrazem lekceważącego traktowania seniorów którzy stanowią duża, zasłużoną dla Stowarzyszenia i nadal aktywną grupę autentycznych działaczy.
I jeszcze jeden problem:
Tworzenie w stowarzyszeniu warunków dla rozwoju zawodowego młodego inżyniera nie jest misją PZITB ale tylko jednym z zadań PZITB.
PZITB powinno szczególną uwagę poświęcić tym inżynierom, którzy nie są ustawowo przymuszeni do przynależności w Izbie Inżynierskiej, którą stanowią:
młodzi bezpośrednio po ukończeniu uczelni, nie posiadający uprawnień,
- zatrudnieni w szkolnictwie, administracji, zarządach tj. w obsłudze procesu inwestycyjnego i technicznego lecz nie pełniący samodzielnych stanowisk technicznych w budownictwie,
- osoby - inżynierowie po okresie samodzielnej działalności zawodowej seniorzy i emeryci.
Propozycja aby członkostwo w PZITB było związane tylko z okresem kształcenia i uzyskania uprawnień budowlanych z przerwą na okres przynależności do PUB i powrotem do PZITB po zakończeniu pracy zawodowej jest naszym zdaniem nieporozumieniem.
Przynależność i działalność stowarzyszeniowa nie może być aktem sezonowym.
W naszym opracowaniu nie ustosunkowywaliśmy się do innych niemniej ważnych dla Stowarzyszenia zagadnień. Mamy nadzieję, że zrobią to inne koła i oddziały oraz delegaci na zjazd na których ciąży odpowiedzialność jak nigdy wielka, za kierunki działania i za los naszego Stowarzyszenia.
Jeżeli delegaci uczestnicy Zjazdu widzieli potrzebę zmian, a widzieli bo podjęli Uchwałę Generalną, powinni również, czego nie zrobili, powołać komisję programową, która po zebraniu opinii środowiskowych i indywidualnych członków stowarzyszenia, opracowałaby propozycje zmian programowych i organizacyjnych naszego Związku i przedłożyła delegatom do rozpatrzenia na Nadzwyczajnym Zjeździe.
To jeszcze można i należy zrobić i takich działań od władz naszego Związku oczekujemy.

Kol. A.Kaczmarek
Kol. M.Mora
Kol. S. Szymczyk

W związku z otrzymaniem pisemnych materiałów otwierających dyskusję i prace nad nowym Statutem PZITB z dnia 21.03.2006 pt: "Propozycje zmian i założeń statutu PZITB" przekazuje swoje spostrzeżenia i uwagi do ww. propozycji do ewentualnego wykorzystania przy opracowaniu stanowiska naszego Oddziału w przedmiotowej sprawie na Nadzwyczajny Zjazd PZITB.
1. W obowiązującym obecnie statucie w § 9 ÷ 11 zostały w sposób jasny i bardzo szczegółowy określone cele i środki działania PZITB, nie widzę potrzeby dokonywać proponowanych zmian na cel zasadniczy i pozostałe cele, gdyż obecnie określone są równie ważne bez ich podziału. Jednym ze środków do realizacji celów wymieniony
w Statucie jest działalność gospodarcza i nieprawdą jest jak podano w ww. propozycjach zmian iż jest to niezgodne z zapisem w Prawie o Stowarzyszeniach. W art. 33 i 34 Ustawy z dnia 7.04.1989 r. Prawo o Stowarzyszeniach (tekst jednolity) podano iż "Stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą wg ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach". W świetle powyższego PZITB może prowadzić działalność gospodarczą dla m.in. realizacji działalności Statutowej.
2. Propozycja zmian dotyczących struktury PZITB podana w materiałach do dyskusji w moim przekonaniu została przedstawiona bez analizy potrzeb członków i roli Oddziałów PZITB jaką mają w strukturze Stowarzyszenia, ukształtowanej i sprawdzonej na przestrzeni wielu lat działalności PZITB.
Jako wieloletni działacz oraz przewodniczący Oddziałowej Komisji Rewizyjnej w okresie trzech kadencji, z całą odpowiedzialnością w oparciu o swoją pracę społeczną w PZITB mogę stwierdzić iż dla właściwego działania każdego Oddziału PZITB istnienie Oddziałowych Komisji Rewizyjnych i Oddziałowych Sądów Koleżeńskich jest
absolutnie konieczne i nieodzowne dla prawidłowości działalności Władz i potrzeb Członków PZITB w Oddziale.
Również osobowość prawna Oddziałów jest do ich właściwej rangi konieczna w obecnych warunkach nastrojowych i gospodarczych aby Oddziały mogły prawidłowo działać dla dobra członków i całości naszego Stowarzyszenia.
Nie wyobrażam sobie aby kompetencje bieżącej kontroli działalności władz Oddziału i nadzór nad pracami ZO w zakresie określonym w § 68-72 wg obecnego Statutu mogłyby być przejęte przez Główną Komisję rewizyjną i w sposób prawidłowy realizowane na bieżąco, nie mówiąc już o konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów przez Oddział.
3. Podana w materiałach do dyskusji propozycja rezygnacji z udziału w składzie Zarządu Głównego przewodniczących Zarządów Oddziału jako pełnoprawnych członków ZG moim zdaniem jest błędna gdyż udział przewodniczących ZO w bieżących pracach ZG daje możliwość bezpośredniego kontaktu Oddziałów z ZG i jest zgodna z zasadami demokracji i praworządności.
4. Wnioskuję aby w znowelizowanym Statucie PZITB strukturę organizacyjną podziału na Oddziały PZITB dostosować do podziału administracyjnego Kraju, tak aby w każdym województwie był jeden Oddział PZITB z siedzibą w miejscowości stanowiącej siedzibę władz administracyjnych województwa.
5. Reasumując, wyrażam pogląd iż w podstawowych swych ramach obecny statut sprawdził się przez wiele lat i nie należy go zmieniać radykalnie, a jedynie w pewnych elementach znowelizować i zmodyfikować w oparciu o zgłoszone uwagi członków do Komisji Statutowej i do reprezentantów Oddziałów na Zjazd PZITB którzy te uwagi zgłoszą.

Kol. Janusz Kozłowski

4. V Konferencja Naukowo-Techniczna "Budownictwo w energetyce"
Złotniki Lubańskie 30.05 - 02.06.2006

Konferencja naukowo - techniczna "BUDOWNICTWO W ENERGETYCE" doczekała się piątej edycji. Wzorem poprzedniej i tym razem odbyła się w ośrodku konferencyjno - wypoczynkowym "Złoty Sen" w Złotnikach Lubańskich. Przewodnim tematem Konferencji były problemy budowlane rozwiązywane w procesie inwestycyjnym nowych i modernizowanych zakładów. Ponadto opracowania zagadnień związanych z remontami i prawidłową wieloletnią eksploatacją. Zwrócono również uwagę na temat praktycznych potrzeb inwestorów i użytkowników budowlanych obiektów energetycznych.
Pragniemy zauważyć, że Konferencja cieszy się dużym zainteresowaniem środowiska "budowlanego" - udział w niej wzięło 128 osób bezpośrednio związanych z budownictwem. Gościliśmy zarówno naukowców, projektantów, rzeczoznawców, wykonawców jak też kadrę inwestorskiego nadzoru budowlanego.
Cieszymy się, że po raz kolejny udało się nam zorganizować forum swobodnej wymiany poglądów, opinii i trafnych uwag. Dzięki temu mamy swój wkład w środowisko, w którym nauka wspiera praktykę, a praktyka wskazuje kierunki kolejnych działań w materii budowlanej.
Referaty problemowe, autorstwa wybitnych specjalistów, profesorów z różnych ośrodków naukowych z kraju i zagranicy oraz referaty zgłoszone przez uczestników i zakwalifikowane przez Komitet Naukowy Konferencji prezentowane były w 6 sesjach z podziałem na następujące bloki tematyczne:

Tradycyjnie w czasie trwania Konferencji organizowane były spotkania popołudniowe, w których przedstawione zostały nowe technologie i materiały stosowane do napraw i rekonstrukcji obiektów budowlanych. Wyrażamy nadzieję, że udział w spotkaniach popołudniowych i wieczornych pozwolił na chwilę odpoczynku i lepsze poznanie naszego regionu.
Komitet Organizacyjny Konferencji w składzie: Kol. Jerzy Bączkowski, Kol. Janusz Darłak, Kol Krystian Przygordzki dziękuje wszystkim autorom referatów za trud włożony w ich przygotowanie, Instytutowi Budownictwa Politechniki Wrocławskiej za wybitne zaangażowanie i wkład pracy włożony w ocenę i kwalifikację referatów. Dolnośląskiej Izbie Inżynierów Budownictwa za nieocenioną pomoc i patronat sprawowany nad Konferencją. Przede wszystkim pragniemy podziękować Zarządowi BOT Elektrowni Turów S.A. za aktywne uczestnictwo w obradach i decyzje bez których organizacja Konferencji nie byłaby możliwa. Dziękujemy wszystkim instytucjom i przedsiębiorstwom za wsparcie finansowe, wszelką pomoc w organizacji Konferencji.
Mamy nadzieję, że V KONFERENCJA NAUKOWO - TECHNICZNA "BUDOWNICTWO W ENERGETYCE" spełniła oczekiwania uczestników oraz patronujących jej instytucji, że uczestnicy wynieśli wiele pożytku z obrad, a wydany tom referatów konferencyjnych stanowić będzie materiał pomocny w codziennej działalności naukowej i technicznej.

Kol. Jerzy Bączkowski

Co było:

W Kołach:

1. Koło Nr 33 "WROBIS" - Wycieczka do Mosjoen ( płn. Norwegia) - Norwegia i Szwecja

Koło nr 33 wraz z Zarządem WPBP NR 2 WROBIS S.A. zorganizowało w dniach od 14.- 19.06.2006r. wyjazd techniczny na budowę do Północnej Norwegii do miejscowości Mosjoen. WPBP NR 2 WROBIS S.A. obecnie realizuje w Norwegii budowę Zakładu Anod Węglowych. Firma WROBIS S.A. realizowała niejedną budowę poza granicami kraju ale obecna budowa jest jedną najbardziej oddaloną budową od siedziby Spółki - Wrocławia. Miejscowość Mosjoen położona jest około 150 km od koła podbiegunowego.
Wycieczka rozpoczęła się przejazdem autokarem do Świnoujścia i pobytem na promie pn. WAWEL na którym podczas uroczystej kolacji około północy, wręczono nowym członkom legitymacje przynależności do naszego Stowarzyszenia PZITB. Z Ystad trasa przebiegała przez Goteborg, Oslo, Lillerchammer, Trondheim, Mosjoen, Mo i Rana i powrót przez Szwecję tj. Ostersund, Sztokholm, Gdańsk i Wrocław.
Uczestnicy wycieczki podczas przejazdu autokarem podziwiali przepiękny krajobraz Norwegii, przepełniony soczystą bujną zielenią, w którą wkomponowane są wysokie góry poprzeplatane górskimi potokami, strumieniami i rzekami a także licznymi jeziorami, zatokami i fiordami.
Po przyjeździe na budowę kierownictwo budowy zapoznało uczestników wycieczki z technologią stosowaną na kontrakcie oraz z różnymi problemami wynikającymi podczas realizacji zadania inwestycyjnego.
Zaskoczeniem dla wszystkich były tzw. białe noce. Zaczęły się one od dwóch dni przed naszym przyjazdem. Jest to niecodzienne przeżycie dla nas- Polaków. Podczas nocy było jasno tak jak w dzień ale bez słońca. Na pamiątkę robiono liczne "nocne" zdjęcia aby uwierzytelnić te niecodzienne dla nas zjawisko, czego dowodem jest przedstawione zdjęcie skoczni w miejscowości Lillerhammer. Niektórzy uczestnicy wycieczki odważyli się wejść na najwyższą skocznię. Była noc ale "biała", więc nie było problemu z widocznością lecz z wytrwałością na pokonanie schodami tej wysokości. W naszej trasie pozostało około 500 km na północ do Narwiku ale czas już nam nie pozwalał dalej mknąć krętymi górskimi drogami i musieliśmy wracać aby zdążyć do Nynsahamn-u ( Szwecja) gdzie czekał na nas prom pn. SKANDYNAWIA. Po 18 -to godzinnym pobycie na promie dopłynęliśmy szczęśliwie do Gdańska. Pogoda w czasie podróży na lądzie i na morzu była jak gdyby zamówiona i muśnięci "norweskimi" i "morskimi" promieniami słonecznymi wróciliśmy do rzeczywistości czyli do życia codziennego myśląc już o następnym wyjeździe technicznym.

Zdjęcie zbiorowe na tle budowy w Mosjoen

Skocznia w Lillerhammer - zdjęcie robione po północy

Kol. Elżbieta Suppan

2. Koło Nr 13 Seniorów.

Zarząd Koła Seniorów zorganizował dla Członków w dniu 27 czerwca 2006 r. wycieczkę do Ossolineum. Udział wzięło około 30 osób. Zgromadzeni wysłuchali prelekcji z przeźroczami o założeniu Fundacji i dziejach przetrwania zbiorów przez czas wojny, a także o przeniesieniu jej do Wrocławia.
Co roku Ossolineum przygotowuje kilka dużych wystaw, na spotkaniach występują znani uczeni, pisarze, artyści, urządzane są koncerty i przedstawienia teatralne. Wnętrza wrocławskiego Ossolineum, po gruntownej renowacji, mogliśmy obejrzeć dzięki uprzejmości Kol. Adama Dobruckiego, (Szefa Inwestycji w Ossolineum), który oprowadził naszą wycieczkę. Podziwialiśmy wspaniałą architekturę budynków i wnętrz Ossolineum. Szczególnie urzekła nas gruntownie odrestaurowana sala pod Kopułą, której starano się nadać jej pierwotny charakter. Ze szczególnym pietyzmem odnawia się dawny klasztorny refektarz (wg odnalezionych starych rycin). Tak jak w zamierzeniu fundatora Zakład Narodowy służy polskiej nauce i kulturze. Poniżej krótki zarys historyczny:

Fundację pod nazwą Zakład Narodowy im. Ossolińskich utworzył w 1817 r. Józef Maksymilian hr. Ossoliński (1748-1826). Ten uczony bibliofil, kolekcjoner, członek wielu towarzystw naukowych, nadworny bibliotekarz cesarskiej biblioteki wiedeńskiej po upadku Rzeczpospolitej przystąpił do budowania instytucji, która miała pomóc zniewolonemu narodowi w zachowaniu własnej tożsamości, oraz zaszczepić mu wolę niepodległości. Już w kilka lat po rozbiorach powziął zamiar powołania narodowej instytucji biblioteczno-muzealnej, która przypominałaby kolejnym pokoleniom Polaków, kim byli i jak żyli, zanim pozbawiono ich własnego państwa. Ofiarował na cel biblioteki własne kolekcje książek, rękopisów, numizmatów i muzealiów oraz zainicjował powstanie drukarni. Zakład miał także wydawać własne pismo naukowe i opiekować się młodymi uczonymi. Zabezpieczenie finansowe stanowiły majątki Ossolińskiego. Na siedzibę Zakładu został wybrany Lwów, który po upadku Polski w 1795 roku przypadł Austrii. Akt fundacyjny Biblioteki - "Ustanowienie familijne" 4.VI.1817 r. zaaprobował cesarz Franciszek I. Dla potrzeb Zakładu Ossoliński zakupił budynki poklasztorne sióstr Karmelitanek, które zostały następnie poddane przebudowie i dostosowanie ich do funkcji, jakie miały pełnić po przeniesieniu zbiorów. Chciał aby Fundacja stała się narodową i polską instytucją naukowo-kulturalną. 25 grudnia 1823 roku podpisał układ z księciem Henrykiem Lubomirskim o przejęciu kolekcji Lubomirskich: malarstwo, miniatury, rzeźby, broń oraz rysunki dawnych mistrzów, w tym Durera i Rembrandta i utworzeniu w części siedziby "Muzeum Lubomirskich" powierzeniu Lubomirskim dziedzicznego stanowiska Kuratora Literackiego pod warunkiem utworzenia przez nich Majoratu Ordynacji Przeworskiej, która dotować miała działalność powstającego Muzeum. W latach niewoli Ossolineum stało się prężnym ośrodkiem nauki i kultury polskiej, a jego rozkwit przypadł na lata 1918-1939.W końcu września 1939 r. NKWD przeprowadziło w Zakładzie brutalną rewizję, rekwirując złożone w nim przez polską arystokrację depozyty, a 31.I.1940 roku zbiory przejęła Akademia Nauk Ukraińskiej Socj.Rep.Rad. i utworzyła Bibliotekę Lwowskiej Filii ANUSRR, a zbiory Lubomirskich rozparcelowano pomiędzy lwowskie muzea.
Po wkroczeniu Niemców do Lwowa w lipcu 1941 roku zbiory Ossolineum zostały włączone do utworzonej niemieckiej biblioteki Lemberg. W początkach roku 1944 władze niemieckie zarządziły ewakuację zbiorów ważnych dla kultury niemieckiej, najpierw do Krakowa (piwnice Biblioteki Jagiellońskiej) a potem do Rzeszy. Transport w lipcu 1944 roku porzucony został w miejscowości Zagrodno na Dolnym Śląsku i tu, po zakończeniu działań wojennych, odnależli je Polacy. W 1947 roku trafiły do Wrocławia. Część pozostałej we Lwowie kolekcji została po wojnie w latach 1946/1947 przekazane do Wrocławia, jednakże około 60 % przedwojennego zasobu Ossolineum pozostało we Lwowie i od 1992 roku trwają negocjacje w sprawie ich rewindykacji. Zbiory odzyskane zostały umieszczone w budynku (z XVII w.) poklasztornym Zakonu Szpitalnego Kawalerów Krzyżowych z Czerwoną Gwiazdą gdzie od początku XIX w. do 1945 r. działało męskie gimnazjum katolickie p.w. Św. Macieja. Od 1953 r. Zakład Narodowy działał w strukturze PAN przez 41 lat. W 1995 roku dzięki staraniom dyrektora dr Adolfa Juzwenki Sejm uchwalił ustawę o "fundacji - Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Z mocy ustawy patronat nad Zakładem objął Prezydent RP, a bezpośredni nadzór pełni Rada Kuratorów składająca się w 130 osób. Przewodniczącym Rady Kuratorów jest wrocławski uczony, polonista i teatrolog prof.dr hab. Janusz Degler. Od 1990 r, Ossolineum odzyskuje obecny blask, stale wzbogacają się jego zbiory, w tym cenne dary i kolekcje (m.in.,: mapy Śląskie dr Tomasza Niewodniczańskiego kolekcje monet i medali Stanisława Garczyńskiego. Cenne archiwa rękopiśmienne np. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Tadeusza Żenczykowskiego, Władysława Bartoszewskiego).

3. Koło Nr 28 Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych.
Pragnę podzielić się z kolegami informacjami o działalności naszego koła w minionych miesiącach. Co się u nas w kole działo? A działo się dużo.
Nowy rok rozpoczęli z bogatymi planami imprez , szkoleń i spotkań integracyjnych.
W styczniu członkowie i sympatycy koła spotkali się w zaprzyjaźnionej restauracji hotelu "Mars", by życzyć sobie udanego roku. Tam też zainaugurowaliśmy cykl szkoleń przewidzianych w ramach corocznych warsztatów budowlanych. Po godzinnej prelekcji przedstawicieli firmy PCI o wyrobach chemii budowlanej i przedstawicieli firmy specjalizującej się w produkcji i wykonawstwie posadzek żywicznych, zasiedliśmy do uroczystej kolacji, która była miłym akcentem wieczoru. Koleżanki i koledzy, przy dźwiękach muzyki, bawili się, śpiewali biesiadne piosenki i tańczyli do późna.
W marcu nie zapomnieliśmy o naszych koleżankach. Świętowaliśmy Dzień kobiet. Dla uczczenia 8 marca zaproponowaliśmy koleżankom zbiorowe wyjście do teatru. Nowatorsko wyreżyserowana sztuka w Teatrze Komedii bardzo się podobała. Spektakl był zabawny i pozostawił miłe wrażenia. Myślę, że jest to dobry pomysł na przyszłość . Okazało się, że lubimy spektakle teatralne, ale w dzisiejszych czasach tak trudno niektórym z nas zmobilizować się do wyjścia do teatru. Spróbujemy podtrzymywać tę tradycję przy innych okazjach.
Tak zwany "długi weekend" majowy spędziliśmy na objazdowej wycieczce. Jak zapewne niektórzy z Was pamiętają (bo brali udział) tradycją naszego koła są zagraniczne wycieczki organizowane cyklicznie, na początku maja każdego roku. Tym razem zawitaliśmy do Chorwacji. Trudy podróży rekompensowały nam wspaniałe pejzaże, cudowne, malownicze krajobrazy, niepowtarzalne zabytki i urokliwe miejsca. Zwiedziliśmy parki narodowe o nieprzeciętnych walorach, wpisane w światowe dziedzictwo kultury, tj. "Plitwickie jeziora", rozlewisko i wodospady rzeki Krka. Gościliśmy w Splicie - mieście z pozostałościami panowania cesarza Dioklecjana i Monastyrze, tak pięknie łączącym architekturę i tradycje różnowyznaniowe. Byliśmy w miejscu kultu religijnego w Medjugorie i przejechaliśmy Góry Dynarskie, zahaczając o znaną z historii miejscowość Sutieska. Dubrownik przywitał nas deszczem, ale warto było nawet w strugach deszczu popatrzeć na tę perełkę, tak dotkliwie doświadczoną w minionych latach historii. Podziwialiśmy efekty odbudowy i likwidacji zniszczeń. Naprawdę jest jak dawniej, piękny i godny obejrzenia. Na koniec dotarliśmy do miejscowości Budva w Czarnogórze, gdzie wytchnęliśmy po trudach zwiedzania, złapaliśmy nieco południowego słońca i odczuliśmy dużo gościnności Czarnogórzan. Tam warto wrócić. Wspaniałe widoki, cudowne miejsca i znakomita atmosfera wycieczki, stworzona przez naszych niezmordowanych podróżników, na długo pozostaną w pamięci. I do następnego roku. Gdzie znowu pojedziemy? To zadanie na przyszłość. Na pewno będzie to kolejny uroczy zakątek Europy, a może ….
Wróciliśmy szczęśliwie do kraju i już na początku czerwca skorzystaliśmy z zaproszenia właściciela pensjonatu i hotelu "Azyl" w Kątach Wrocławskich. Jak twierdził z przyjemnością nas gości, bo niektórzy z naszych kolegów przyczynili się w jakimś stopniu do realizacji tego obiektu. Piękny wystrój, świetna kuchnia i miła obsługa sprawiły, że spotkanie plenerowe upłynęło w uroczystej oprawie. Uczestnicy biesiady tak wspaniale się czuli w siedzibie Azylu, że kilkakrotnie przesuwano czas powrotu. A autobus czekał….
Wróciliśmy zrelaksowani i z mocnym postanowieniem: "gdy tylko zdrowie pozwoli i sił starczy będziemy uczestniczyć i organizować takie spotkania, które nas łączą, bawią i "resetują" po trudach pracy zawodowej.
Koło nasze rozrasta się, przybywają nowi członkowie, uzyskują uprawnienia budowlane i szkolą się. To cieszy. Tylko tak dalej!

Kol. Maria Leśniak - Polus

W Komisjach:

1. Komisja Wymiany Doświadczeń Zawodowych
- Wycieczka do Holandii i Belgii
W dniach 3-7 maja członkowie koła nr 33 przy WROBIS-ie, nr 56 - terenowego, nr 28 wojskowego, nr 46 z Jeleniej Góry oraz nr 45 z Lwówka Śl. uczestniczyli w autokarowej wycieczce do Holandii i Belgii. Wycieczkę zorganizowała Komisja ds. Współpracy z Euroregionem przy NOT-cie.

• w Amsterdamie:
  • Muzeum Vincenta van Gogha
  • Plac Dam z Pałacem Królewskim
  • Dom Rembrandta
  • Coster Diamonds - szlifiernie diamentów
  • ogród Kaufenhof - park pełen najróżniejszych kwiatów ułożonych w kompozycje
    
  • muzeum Heinekena
• w Antwerpii:
  • rynek z Ratuszem i kamieniczkami cechowymi
  • zamek Steen oraz katedrę NMP
  w Brugii - miasto tzw. "Wenecją Północy":
  • Pałac Sprawiedliwości
  • Bazylikę NMP
  w Brukselii:
  
  • mini Europa - Atomium
    
  • katedrę Notre Dame de la Chapelle
    
  • Grant Place i Ratusz

... oraz wiele innych zabytków historycznych i architektonicznych.
Wielką atrakcją dla uczestników wycieczki był rejs po kanałach w Amsterdamie i Brugii. Pogoda i humor dopisywał podczas wycieczki i z wielka niecierpliwością członkowie PZITB oczekują na następne wycieczki techniczne oraz krajoznawcze.

Kol. Elżbieta Suppan
współorganizatorka wycieczki

Zarząd Oddziału w dniu 3.04.2006 r. powołał:
2. Komisję Kwalifikacji Zawodowych w składzie:

3. Sąd konkursowy Dolnośląska Budowa Roku 2005 w składzie:
z PZITB:

4. Zespół ds. przygotowania nowego Statutu, który winien przeprowadzić szeroką
konsultację środowiskową w Oddziale w zakresie proponowanych zmian, jak również
wniesienie uwag i naszych propozycji da nowego Statutu w składzie:

II. ZARZĄD GŁÓWNY

Co było .......

. - Konferencje .....

> XXI Ogólnopolska Konferencja "WARSZTAT PRACY PROJEKTANTA
KONSTRUKCJI" w dniach: 8-9 marca 2006 r. organizowana przez PZITB Gliwice.
Gośćmi byli: Prezes Rady Krajowej PIIB inż. Zbigniew Grabowski
i Przewodniczący PZITB Kol. ` Wiktor Piwkowski.
Tematyka: konstrukcje betonowe w architekturze, badania i ocena stanu istniejącego
konstrukcji z betonu, naprawy i zabezpieczenie konstrukcji z betonu, uszczelnianie
wgłębne i powierzchniowe, wzmacnianie konstrukcji z betonu, oraz inne zagadnienia
technologiczne.

> Konferencja Naukowo-Techniczna "Renowacje Budynków i Modernizacja Obszarów
Zabudowanych" w dniach 16-17 marca 2006 r. w Zielonej Górze. Celem konferencji była
wymiana doświadczeń i wyników badań w zakresie renowacji budynków i modernizacji
obszarów zabudowanych. W skład Komitetu Naukowego wchodził Profesor
Kazimierz Czapliński z Politechniki Wrocławskiej.

> Konferencja Naukowo-Techniczna "Technologie i zarządzanie w budownictwie" Karłów,
1-4 czerwca 2006 r. organizowana przez Politechnikę Wrocławską, Instytut Budownictwa
i Zakład Metod Projektowania i Realizacji Budowli.

Tematyka:

III. NACZELNA ORGANIZACJA TECHNICZNA WE WROCŁAWIU

Rozszerzenie europejskie, uwolnienie rynku pracy, stawia przed dużą częścią społeczeństwa, w tym przed członkami PZITB, problem zetknięcia się z konkurencją oraz niebezpieczeństwem marginalizacji w przypadku braku kwalifikacji lub tylko braku umiejętności przystosowania do wymaganych standardów identyfikacyjnych. Identyfikacja służy jednoznacznemu określenie pozycji edukacyjnej, naukowej lub zawodowej pracowników i absolwentów w regionie i w przestrzeni europejskiej.
Warunki uznawania dyplomów w państwach UE są różne w następujących przypadkach:
1. Dla celów akademickich (dalszego kształcenia się) uznanie leży w kompetencjach poszczególnych państw członkowskich i nie jest regulowane na szczeblu wspólnotowym, poszczególne państwa określają zasady uznawalności świadectw i dyplomów.
2. Dla celów zawodowych (wykonywania zawodu lub działalności zawodowej):
a) w celu podjęcia pracy w zawodzie nieregulowanym - uznaje pracodawca;
b) w celu podjęcia pracy w zawodzie regulowanym* - uznanie następuje na podstawie: - tzw. dyrektyw ogólnych (89/48/EWG, 92/51/EWG, 99/42/WE) wprowadzonych do prawa polskiego ustawami:

Aby zawód zdobywany na Uczelni był ujęty w dyrektywie UE, skoordynowny na szczeblu wspólnotowym a uznanie kwalifikacji zawodowych między krajami europejskimi następowało automatycznie i nie było konieczności ich odszukiwania wśród zawodów regulowanych czy w nowej kategorii zawodów tzw."intelektualnych" należy przyporządkować dyscyplinom i kierunkom ich cyfrowe odpowiedniki.
Nie jest to najprostsze zadanie, mimo przykładów podanych w wymienionym zarządzeniu.
Przykłady kodowania:

POZIOM W5 INŻYNIERSKI (poziom W5)

POZIOM MAGISTERSKI (poziom W6)

POZIOM DOKTORA NAUK (poziom W8)

POZIOM DOKTORA HABILITOWANEGO (poziom W9)

Dobrze jest zapoznać członków stowarzyszenia z powyższymi wymaganiami, którym coraz częściej będą musieli stawiać czoła nie tylko najmłodsi inżynierowie.

Redakcja Przeglądu Technicznego w numerze 11 z maja br. w artykule pt. "Stowarzyszenie, Inżynier, Kariera" postawiła następujące pytania stowarzyszeniom naukowo technicznym zrzeszonym w FSNT NOT: cytuję:

"

Jeśli zajrzycie Koleżanki i Koledzy do odpowiedzi podanych przez Danutę Jarosz z PZITB oraz Barbarę Rymszę z PZIIB, to przed nami jeszcze wiele do zrobienia aby twierdząco odpowiedzieć na te, w większości retoryczne, pytania.

Kol. Krystyna Szcześniak

VI. INFORMACJE Z WYDAWNICTW TECHNICZNYCH

WARTO PRZECZYTAĆ - WARTO WIEDZIEĆ

PRZEGLĄD BUDOWLANY

Nr 4 kwiecień 2006
- Budownictwo europejskie rok po akcesji - perspektywy rozwoju do 2008 r.
- Rzeczoznawcy budowlani - usytuowanie prawne oraz rola i zadania w budownictwie.
- Dyplomowani rzeczoznawcy budownictwa - nowe wyzwanie.
- Rewitalizacja starych budynków wielopiętrowych.
- Realizacja przedsięwzięć na krakowskim rynku budowlanym w opiniach deweloperów.
- Ocena stanu technicznego belek żelbetowych i wzmocnionych taśmami z włókna
węglowego na podstawie zmiany charakterystyk dynamicznych .
- Bezpieczne wymiarowanie ścinania ze zmiennym kątem w kratownicach zastępczych
według norm ec:2003, din:2001, pn 2002.
- Docieplenie ścian w technologii lekkiej - mokrej przy wykorzystaniu styropianu.
- Wykonanie otworów okiennych i drzwiowych w modernizowanych budynkach murowych.
- Zrównoważona karta wyników jako narzędzie zarządzania przedsiębiorstwem budowlanym.
- Listy do redakcji.
- Usuwanie śniegu i lodu z dachów - propozycje zmian.
Nr 5 maj 2006.
- Indeksacja cen robót budowlanych w gospodarce rynkowej.
- Umiejętność podejścia do rewitalizacji obszarów miejskich.
- Podstawy budownictwa energooszczędnego.
- Mechanizm zniszczenia kompozytów betonowych przy ściskaniu w aspekcie teorii
naprężeń krytycznych.
- Wykonanie izolacji części podziemnych budynku.
- Płyty warstwowe EURO - therm.
- Ekonomiczno-matematyczny model oceny projektu z uwzględnieniem ryzyka.
- Wybrane zagadnienia przekwalifikacji wykonawców robót budowlanych.
Nr 6 czerwiec 2006.
- Metodologia postępowania przy naprawach, wzmacnianiu i rozbiórkach konstrukcji
budowlanych.
- Cienkowarstwowe, mineralne zaprawy uszczelniające jako zabezpieczenie powierzchni betonu.
- Ogrzewanie podłogowe - wybrane zagadnienia projektowe.
- Podatność betonów z dodatkiem popiołu lotnego na wnikanie janów chlorkowych.
- Wpływ zbrojenia rozproszonego na parametry mechaniczne betonu.
- Obróbka attyki (ogniomum) przy kładzeniu papy termozgrzewalnej.
- Wpływ opadów atmosferycznych oraz parametrów przenoszenia wilgoci materiału
konstrukcji osłonowych na ich wilgotność.
- Analiza metodyczna modelowania procesów budowlanych.
- Cudzoziemcy na rynku budowlanym.

INŻYNIERIA I BUDOWNICTWO

Nr 4 kwiecień 2006.
- Katastrofa hali Międzynarodowych Targów Katowickich w Chorzowie.
- Niepowodzenia budowlane.
- O awariach i katastrofach budowlanych w Polsce w latach 1962-2004.
- Najwyższy w Europie budynek mieszkalny z prefabrykatów.
- O błędach odwodnienia i izolowania parkingowej płyty stropowej.
- O wpływie warunków prowadzenia robót betonowych na temperatury twardnienia betonu w konstrukcjach masywnych.
- Ocena odporności ogniowej stalowych słupów ściskanych osiowo.
- Właściwości stali zlewnej kratownicowego mostu kolejowego po 122 latach eksploatacji.
- Wykrywanie i lokalizacja uszkodzeń w konstrukcjach budowlanych za pomocą pomiaru drgań i analiz numerycznych.
- Wpływ inhibitorów migrujących na stopień ograniczania korozji zbrojenia w elementach zarysowanych.
Nr 5 maj 2006.
- O naprawie słupów podbudowy chłodni kominowych.
- Wpływ nadmiernych im perfekcji geometrycznych na nośność stalowych dźwigarów
dachowych budowanej hali.
- O uszkodzeniach płaskiego dna walcowego zbiornika stalowego.
- Ocena możliwości powstania rys skurczowych w płycie żelbetowej belek zespolonych
typu beton-betont.
- Rozwiązania funkcjonalne i konstrukcyjne garaży wielko kondygnacyjnych a efektywność wykorzystania ich powierzchni.
- Budynki pasywne w polskich warunkach klimatycznych.
- O przyczynach kumulowania uszkodzeń w kopułach linowo-prętowych.
- Wpływ sztywności stężeń bocznych pasa ściskanego na zwichrzenie sprężyste kratownicy stalowej.
- Współpraca konstrukcji zabytkowej wieży Twierdzy Wisłoujście z niepewnym podłożem.
- Analiza ryzyka a niezawodność konstrukcji budowlanych.
- Krzywe graniczne momentu zginającego i siły podłużnej przekroju słupów stalowych
obetonowanych.
- Analiza numeryczna belek drewnianych wzmocnionych taśmami włókna węglowego
CFRP.
Nr 6 czerwiec 2006.
- Zabezpieczenie skarp głębokiego wykopu i istniejącego żelbetowego muru oporowego za pomocą iniekcji wysokociśnieniowego i gwoździowania.
- Ściany palowe.
- O metodach eliminowania wychyleń obiektów budowlanych.
- Likwidacja skutków awarii geotechnicznej z zastosowania gwoździowania.
- Stateczność nasypów drogowych obwodnicy Krakowa na podłożu słabonośnym.
- Analiza posadowienia zabytkowego zamku obronnego we Oporowie.
- Stereotypy w ocenie sytuacji geotechnicznej obiektu budowlanego.
- Perspektywy wdrażania Eurokodów geotechnicznych.
- Analiza obliczeniowa ściany szczelinowej w świetle normy EN 1997-1:2004.
- Podejścia obliczeniowe stosowane w Niemczech w projektowaniu geotechnicznym według Eurokodu 7-1.
- Obliczenie nośności i osiadań pali wierconych wielkośrednicowych na podstawie sądowania statycznego.
- Zastosowanie analizy wrażliwości w projektowaniu ścian szczelinowych stanowiących
obudowę głębokich wykopów.
- O zastosowaniu sztucznych sieci neuronowych w ocenie zagęszczania nasypów.
- Nauczanie geotechniki - cele i wyzwania.
- O niespójności przepisów prawnych dotyczących sporządzania dokumentacji
geotechnicznej.

V. JUBILEUSZE

1. Profesor Jan Suwalski

(fragmenty laudacji wygłoszonej przez prof. dr inż. Kazimierza Czaplińskiego w trakcie uroczystej sesji Rady Instytutu Budownictwa Politechniki Wrocławskiej).

" [...] Szanowny Profesorze, Drogi Jasiu!
Świętujemy ten Jubileusz w przeddzień, w wigilię, Twoich urodzin przed 90 laty. [...]
Urodziłeś się, gdy Ojczyzna nasza był - przez zaborców - "poćwiartowana na trzy nierówne połowy", jak to w przedziwny sposób wyraził bohater książki "Znaczy Kapitan".

Wychowywałeś się już jednak w niepodległej II Rzeczypospolitej. W roku 1935 rozpocząłeś studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej przerwane służbą wojskową w latach 1937-1938, poczem przenosisz się na Wydział Inżynierii, na którym w roku 1939 zaliczyłeś półdyplom. Nie ograniczyłeś się jednak do studiowania. Podjąłeś bowiem współpracę z Wojsławem Bieleckim, redaktorem technicznym "Przeglądu Budowlanego" i pisałeś artykuły i reportaże z placu budowy.

Po wybuchu II wojny światowej brałeś udział w obronie Warszawy we wrześniu 1939 W trakcie okupacji pracowałeś przy remontach budynków, a podczas Powstania Warszawskiego - jako saper - przebijałeś ściany piwnic i drążyłeś tunele, aby zapewnić bezpieczniejszą komunikację.

Po wojnie kończyłeś studia i kontynuowałeś współpracę z Wojsławem Bielickim. Był on wtedy redaktorem naczelnym "Przeglądu Budowlanego", a Ty - redaktorem technicznym.

Po uzyskaniu dyplomu przeniosłeś się do Wrocławia i w grudniu 1948 roku objąłeś stanowisko adiunkta w Katedrze Konstrukcji Żelbetowych naszej Politechniki. W roku 1955 zostałeś zastępcą profesora. Nie ominęły Cię jednak "igraszki prawne" decydentów: w roku 1963 zostajesz starszym wykładowcą, bo zlikwidowano stanowisko zastępcy profesora, nie zważając na godność osoby dotkniętej degradacją. [...]. W roku 1968, po zrobieniu doktoratu, zostałeś docentem. Obok działalności inżynierskiej prowadziłeś wykłady nie tylko na naszym Wydziale, ale także na Wydziale Architektury. A wykładałeś różne przedmioty, z których najważniejsze to żelbet, prefabrykacja i awarie konstrukcji budowlanych. Wypromowałeś 4 doktorów i 300 inżynierów, głównie magistrów. Liczba publikacji autorskich i współautorskich dawno przekroczyła setkę, a ekspertyz ponad 1000! Jesteś też współautorem 3 książek: "Zbiorniki na ciecze", "Budownictwo betonowo" tom XIII oraz "Awarie konstrukcji betonowych i murowanych". [...]

Humor, bezpośredniość, życzliwość - to jednak nie wszystko. Cechuje Cię bowiem jeszcze chęć dzielenia się swoją bogatą wiedzą i jeszcze bogatszym doświadczeniem ze wszystkimi, którzy chcą z tego skorzystać. Ja sam miałem niejednokrotnie okazję się o tym przekonać.

Ten Twój głęboko ludzki, wprost humanistyczny, stosunek do ludzi, dorobek całego Twojego życia, cenię najbardziej i życzę Tobie z całego serca, abyś go pomnażał jak najdłużej!"

Kol. prof. Kazimierz Czapliński

2. Profesor Kazimierz Czapliński

Laudacja, którą w dniu 1 czerwca 2006 r. na uroczystej sesji w Karłowie (podczas Konferencji Naukowo-Technicznej "TECHNOLOGIA i ZARZĄDZANIE w BUDOWNICTWIE") na cześć Jubilata wygłosił Dyrektor Instytutu Budownictwa PWr. prof.dr hab.inż. Jerzy Hoła.

Panie Rektorze, Panie Dziekanie, Panie Przewodniczący, Szanowni Państwo, A nade wszystko, Dostojny Jubilacie. Szanowny Profesorze.
Świętujemy Jubileusz Twoich urodzin przed 80 laty, dzisiaj, podczas uroczystego, otwartego posiedzenia Sekcji Organizacji i Zarządzania w Budownictwie Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk, posiedzenia poświęconego Twojemu Jubileuszowi.
Świętujemy ten Jubileusz na Konferencji Naukowej, zorganizowanej przez Twój Zakład Naukowy. Myślę, że mogę tak powiedzieć, bo Zakładem Metod Projektowania i Realizacji Budowli kierowałeś przecież przez niemal ćwierć wieku. Drogi Profesorze, urodziłeś się w środku Polski, w Puławach, ale Twoje korzenie sięgają do Litwy (dziadek Józef Marcinowski był ojcem chrzestnym Józefa Piłsudskiego), do Białorusi (stąd pochodziła babka Józefa z Pereswiet - Sołtanów Marcinowska) i do Ukrainy (gdzie urodził się pradziadek Stanisław Czapliński).
Jesteś absolwentem Politechniki Gdańskiej, którą ukończyłeś w 1952 r. Jeszcze jako student rozpocząłeś pracę zawodową w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Gdańsku, a później, po uzyskaniu dyplomu, pracowałeś w Przedsiębiorstwie Mostostal, którego dyrekcja przeniosła się z Zabrza do Poznania, lecz Ty pracowałeś w Zarządzie Montażowym we Wrocławiu jako kierownik robót, a od 1955 r. jako główny inżynier.
Twoja przygoda z Politechniką Wrocławską rozpoczyna się w 1957 r. Zostajesz wtedy pracownikiem naukowo - dydaktycznym na Wydziale Budownictwa, początkowo na pół etatu w Katedrze Budownictwa Stalowego. W 1963 r. po 11 latach pracy w przemyśle, przenosisz się na pełny etat na Politechnikę Wrocławską. Cztery lata później bronisz doktorat na temat "Niektóre problemy stateczności przestrzennych układów ramowych złożonych z prętów cienkościennych o bisymetrycznym przekroju otwartym", której promotorem był prof. Roman Mromliński, a recenzentami prof. Otton Dąbrowski z Politechniki Wrocławskiej i prof. Jarosław Naleszkiewicz z Instytutu Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Wkrótce potem obejmujesz stanowisko adiunkta, a pod koniec 1971 r. zostajesz powołany na stanowisko docenta.
Po reorganizacji Politechniki Wrocławskiej i powstaniu instytutów, Twoim miejscem pracy staje się Instytut Budownictwa, gdzie w 1972 r. obejmujesz kierownictwo Zakładu Naukowego Metod Projektowania i Realizacji Budowli. W Instytucie pełnisz różne funkcje. Wspomnę tylko, że przez 12 lat byłeś zastępca Dyrektora ds. badań naukowych i współpracy z przemysłem.
W roku 1990 nastąpiło ukoronowanie Twoich osiągnięć naukowych, dydaktycznych, zawodowych i organizacyjnych. Uzyskujesz wtedy tytuł naukowy Profesora.
W trzy lata później zostajesz wybrany Dziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego PWr., a w roku 1995 zostajesz powołany na stanowisko profesora zwyczajnego.
Drogi Profesorze, prowadziłeś i prowadzisz nadal bardzo aktywne życie zawodowe. Znalazłeś receptę na pogodzenie, w sposób wręcz doskonały, obowiązków dydaktycznych, naukowych, organizacyjnych oraz zainteresowań inżynierskich, z bardzo wszechstronną działalnością społeczną. Wszystko to, po dziś dzień, dzieje się nadal, obok siebie.
Wykładałeś różne przedmioty, z których najważniejsze to początkowo Budownictwo Stalowe oraz Budownictwo Przemysłowe, a później Technologia Robót Zmechanizowanych, Technologia Montażu Konstrukcji, Metody Realizacji Budowli.
Twoje wykłady Profesorze były świetne pod każdym względem, a potrafię je właściwie ocenić, bo byłem ich słuchaczem. No i te przerywniki z dowcipami, może to właśnie dlatego nie musiałeś sprawdza obecności? Byłeś bardzo lubiany przez studentów, potwierdzeniem tego jest ponad 100 wypromowanych dyplomantów. Dodam jeszcze, że jesteś inicjatorem, organizatorem, autorem założeń i koordynatorem programu powołanej przez 22 laty specjalności Budowlano-Technologicznej na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego PWr., specjalności, która po dzień dzisiejszy jest bardzo chętnie wybierana przez studentów. Twój dorobek naukowy i zawodowy Profesorze jest ogromny, obejmuje ponad 150 publikacji, w tym 3 książki, m.in.: "Podstawy Metodologii i Projektowania w Budownictwie" oraz "Realizacja obiektów budowlanych - podstawy teoretyczne" - nagrodzonej przez Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Dorobek ten wzbogacają liczne recenzje prac doktorskich, habilitacyjnych, książek i artykułów, recenzje wnikliwe, lecz życzliwe, wiele uczące autorów. Dochodzą do tego jeszcze setki ekspertyz i opinii, które jako rzeczoznawca budowlany wykonałeś dla gospodarki. Spośród trojga wypromowanych doktorów doczekałeś się dwojga profesorów. Za swoje zasługi i dokonania na wszystkich polach działalności byłeś Profesorze wielokrotnie odznaczany i wyróżniany. Wymienię tylko:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Edukacji Narodowej,
- Zasłużony dla Budownictwa Dolnego Śląska,
- Złote honorowe odznaki Naczelnej Organizacji Technicznej, Polskiego Związku Inżynierów
i Techników Budownictwa i Politechniki Wrocławskiej.
Dzisiaj, za zasługi dla naszej uczelni - Politechniki Wrocławskiej, zostanie Ci wręczona Złota Odznaka z Brylantem - bo jesteś brylantem i na brylant zasługujesz. Twoja jakże wszechstronna działalność na niwie społecznej jest imponująca i nie może być przeze mnie pominięta. Pełniłeś Profesorze wiele honorowych funkcji. Myślę, że dla Ciebie są one na równi ważne ze zwykłym członkostwem w licznych organizacjach i towarzystwach. Warto przypomnieć Twoje:
- Przewodniczenie Zarządowi Oddziału PZITB we Wrocławiu,
- Przewodniczenie Radzie Naukowo-Technicznej Grupy Rzeczoznawców PZITB we W-iu.
- Przewodniczenie od 16 lat Komitetowi Panoramy Racławickiej i członkostwo w Prezydium
tego Komitetu od samego początku jego powstania (od 1980 r.),
- Członkostwo w Zarządzie Klubu Inteligencji Katolickiej we Wrocławiu i przewodniczenie
temu Klubowi w latach 1966 - 1984 oraz wygłaszanie w ramach Klubu, przez wiele lat,
wykładów i prelekcji,
- Działalność w Krajowej Radzie Katolików Świeckich i wieloletnie reprezentowanie Polski
w Europejskim Forum tej organizacji,
- działalność w Fundacji Krzyżowa, dla Porozumienia Europejskiego,
- Działalność w Towarzystwie Przyjaciół Janowca, które wydało m.in. trzytomową sagę rodu
Czaplińskich oraz rodzin z nimi spokrewnionych i spowinowaconych (dodam, że
inspiratorem wydania i przygotowania do druku trzech tomów jest Profesor).

Drogi Jubilacie, niech mi będzie wolno na koniec powiedzieć, że ponad to wszystko, niekwestionowanym i najbardziej cennym dorobkiem Twojego życia jest niezwykle życzliwy, głęboko ludzki, bardzo humanistyczny, bezpośredni i pełen poczucia humoru stosunek do ludzi. Bardzo cenimy Twoją chęć dzielenia się swoją bogatą wiedzą i doświadczeniem ze wszystkimi, którzy Cię otaczają. Życzymy Ci z całego serca Dostojny Jubilacie, abyś ten dorobek pomnażał jak najdłużej.

Kol. Prof. Jerzy Hoła

V. Z KART WSPOMNIEŃ

1. Wspomnienie o Koledze Tadeuszu Brzezińskim.

Kolega płk. inż. Tadeusz Brzeziński urodził się 22.II.1927 we Lwowie. W wyniku zawieruchy wojennej w 1940 r. został wraz z rodziną deportowany wgłąb ZSRR do Kraju Krasnojarskiego.
Do Polski wrócił w kwietniu 1946 r. do Szczecina. W latach 1946/51 uczęszczał do technikum budowlanego w Szczecinie, gdzie uzyskał dyplom technika.
W 1951 r. rozpoczął studia w Wyższej Szkole Morskiej na Wydz. Nawigacji w Szczecinie, ale swoich marzeń marynarskich nie zrealizował, rezygnując z dalszych studiów na ww. Uczelni.
Nie zrażony tymi niepowodzeniami przenosi się do Wrocławia, gdzie rozpoczyna pracę i studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. W 1954 roku uzyskuje dyplom inżyniera - konstruktora budownictwa lądowego, a w pracy awansuje na stanowisko Dyrektora Technicznego Dzielnicowego Zarządu Bud. Mieszkalnych Wr.-Śródmieście.
W tym okresie w Wojsku Polskim wchodzącym w nowy etap przezbrojenia i rozwoju, wystąpiło duże zapotrzebowanie na kadrę inżynieryjno-techniczną. Kolega Brzeziński powołany więc został do służby wojskowej w Zarządzie Budownictwa Wojskowego Śląskiego Okręgu Wojskowego. Uzyskuje uznanie przełożonych i awansuje na kolejne wyższe stopnie wojskowe. Obejmuje stanowisko Sekretarza Komisji Oceny Projektów Inwestycyjnych w Wojskowości, a następnie Szefa Oddziału Inwestycyjnego Szefostwa Służby Zakwaterowania i Budownictwa Śląskiego Okręgu Wojskowego.
Za szczególne zasługi awansuje na podpułkownika oraz zostaje uhonorowany licznymi odznaczeniami:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
- Złotym Krzyżem Zasługi,
- Złotym Medalem za zasługi dla Obronności Kraju,
- Złotą Odznaką za zasługi dla Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Bud.,
- Medalem za zasługi dla m. Wrocławia i Dolnego Śląska.
Kolega inż. Tadeusz Brzeziński był cenionym wieloletnim Rzeczoznawcą Polskiego związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Za wybitną działalność inżynierską został wyróżniony Złotą Odznaką PZITB oraz NOT.

Po przejściu na emeryturę w 1986 roku brał czynny udział w życiu społecznym ew Kole Budowlanych Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Ofic. Rezerwy W.P. oraz również w Kole Seniorów Oddziału Wrocławskiego PZITB.
Płk. inż. Tadeusz Brzeziński był wzorowym oficerem i obywatelem, serdecznym Kolegą, sprawiedliwym i wyrozumiałym przełożonym.

Zmarł 12 grudnia 2005 roku we Wrocławiu.

Cześć Jego wiecznej pamięci!

Kol. Aleksander Łazarewicz
Kol. Leo Jerzy Jankiewicz

ZESPÓŁ REDAKCYJNY:

KOMISJA INFORMACJI I PROMOCJI

Marianna Czuper
Sylwester Duda
Stefan Radomski

Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
Oddział We Wrocławiu

50-020 Wrocław, ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 74
tel./fax: 34-364-88; 344-85-89

sekretariat.pzitb@not.pl , informacja.pzitb@not.pl